- Coś wymyślę. Sinclair ruszył ku wrotom, a Victoria zatrzymała go i spojrzała na stryszek. - O co chodzi? Przesunęła dłońmi po jego piersi i płaskim brzuchu. - Gdzie wszyscy twoi pracownicy? - Powysyłałem ich w różnych sprawach. Pani Twaddle piecze ciastka z jabłkami. Proponuję, żebyśmy je wykradli, póki są gorące. Zaczęła odpinać mu pasek. - Do licha! Stworzyłem potwora. - Pocałuj mnie - szepnęła, rozpalona i drżąca. - W domu - powiedział zdecydowanie i obrócił ją ku wyjściu. W tym momencie Victoria dostrzegła w mrocznym kącie jakiś ruch i zarys ciemnego płaszcza. Chyba trafiła na jedno z tajnych spotkań Sinclaira. Osiem ostatnich nocy spędził razem z nią, więc narady musiał odbywać w innym czasie. Raptem ogarnęła ją złość. Nadal jej nie ufał. W dodatku całkiem ją omotał, skoro nie zauważyła, że wciąż jeszcze spotyka się z kolegami. - Chodźmy - ponaglił. Oparła się o niego plecami i poruszyła biodrami. - A w stajni jest źle? - zapytała głośno. - Brudno i niewygodnie. - W głosie Sina brzmiało zniecierpliwienie. - Na pewno znajdziemy lepsze miejsce. Opowiesz mi, jak minął dzień. - Nie chcę rozmawiać. - Schyliła się nisko. - Och, kochanie, chyba mam kamyk w bucie. - Ty mała... Do domu. Natychmiast. - Obiecałeś mi kolejną lekcję. - Sama uczysz się dostatecznie szybko. - Objął ją w talii i wyprostował. - W domu nie będziemy musieli się spieszyć. Przyciągnął ją mocno do siebie. Victoria wyczuła jego napięte mięśnie, ale nie wiedziała, co robić dalej. Nie chciała, żeby ktoś na nich patrzył. Odwróciła się twarzą do męża. - Powiedz swoim znajomym, że nie muszą się ukrywać za belami siana. - O czym ty mówisz? - Przestań udawać! Nie jestem idiotką. Widziałam co najmniej jednego z twoich przyjaciół. Tam. - Teraz? - Tak, teraz. Puścił ją i rzucił się w kąt stajni. W powietrze poleciała słoma i kurz. Rozległ się krzyk. Nie namyślając się wiele, Victoria chwyciła widły i pospieszyła mężowi na pomoc. Omal nie przebiła na wylot intruza, który pędził do wyjścia. - Nie, Victorio! W ostatniej chwili odwróciła widły tak, że trafiła uciekającego w ramię tępym trzonkiem. Mężczyzna runął na ziemię, przygniatając ją swoim ciężarem.