Nawet gdyby tak było (chociaż to nieprawda), kto by to zrobił? Richard? Przecież miał do dyspozycji sto innych kryjówek. Wymyśliła inny scenariusz. Osobista skłonność Richarda do pornografii mogła nie mieć nic wspólnego z jego córkami (tylko z jakimś innym dzieckiem, co bynajmniej nie poprawia sytuacji). Może Imo przypadkiem znalazła rysunki i pas już po śmierci ojca i schowała je pod podłogą, żeby nie szkodzić jego pamięci? Przy czwartej szklaneczce Zuzannie zaczęło się niemiłosiernie kręcić w głowie. To wszystko bzdury, doszła do wniosku. Rysunki naprawdę przedstawiały Imogen, świadczyła o tym budowa modelki. Imo zawsze wyglądała bardziej atletycznie niż jej siostry. Karo mówiła kiedyś Zuzannie, że w The Grange dziewczynkę wybrano do drużyny siatkówki właśnie ze względu na wzrost i krzepkość, chociaż Imo wytrzymała tylko dwa semestry - po prostu jej się nie chciało, nie interesowała się sportem. 197 - To Imo - powiedziała głośno, opadając na fotel. Co oznaczało nieskończoną liczbę ohydnych, koszmarnych możliwości, które należało przeanalizować - począwszy od kompleksu Elektry do kazirodztwa czy Bóg wie czego jeszcze, co mogło spotkać to dziecko. Poza tym, nawet gdyby Zuzanna wykryła dowód w mniej naganny sposób, raczej nie powinna już prowadzić terapii Imo. I co w tych okolicznościach mogła zrobić? - Nic. Nic. Najgorsza, najbardziej gorzka odpowiedź ze wszystkich. 33. - Byłaś w moim pokoju? - spytała Imogen tuż po jedenastej wieczorem tego samego dnia. - Kiedy? - Flic właśnie się położyła i zamierzała zgasić światło, kiedy siostra wtargnęła bezceremonialnie do jej sypialni. - Nie wiem, kiedy. Byłaś? - Nie wiem, o czym mówisz - odparła Flic, ziewając. - I możesz tak nie wrzeszczeć? - Nie wrzeszczę. - Imogen usiadła na łóżku. - Ktoś grzebał w moich rzeczach, tych z Astrid. - Pewnie Izabela robiła porządek. - Ona nie ważyłaby się niczego dotykać. - A sprawdziłaś swój lipny schowek? Siostra była jedyną osobą, której Imogen powierzyła swój sekret, kiedy trzy lata temu, w przypływie obsesji na punkcie prywatności, zastawiła pułapkę z białym proszkiem. Flic nazwała ją wtedy paranoiczką, ale zachwyciła się oryginalnością pomysłu, żałując, że sama nie wpadła na coś podobnego. - Chyba jest w porządku. - Więc o co ten krzyk? - Sama nie wiem. - Imogen pokręciła głową. - To tylko wrażenie. Jakby ktoś u mnie węszył. Jeśli to on, nie wiem, co zrobię. - Nie zamykałaś ostatnio drzwi na klucz, prawda? - Bo Groosi tego nie lubi, ale zaraz jutro pójdę i kupię wielką kłódkę. - Nie będzie pasowała do twoich drzwi. - Flic znów ziewnęła. - Nie ma co robić dramatu, po prostu pamiętaj, żeby przekręcać klucz. 198 - Myślisz, że u mnie myszkował?